Niet gepland wel gewenst
Wanneer ik aan vroeger denk, denk ik weleens aan hoe ouderwets mijn ouders eigenlijk waren. En ja als tiener vind je dat natuurlijk al snel, je bent een beetje tegendraads en je hebt het gevoel dat je niets mag. Ik ben een nakomeling…de jongste van totaal vier meiden, met de jongste van mijn drie zussen scheel ik 9 jaar. Mijn moeder zei altijd, je was niet gepland maar wel gewenst, poeh gelukkig haha.
Stiekem af en toe stappen
Ik werd wel iets vrijer gelaten dan mijn zussen, mijn ouders moesten dan ook wel met de tijd meegaan hoe moeilijk zij dat ook vonden. Maar mijn vriendinnen mochten veel meer en daar was ik soms wel jaloers op, zelf weten hoelaat ze thuis kwamen, in het weekend stappen. Pas toen ik een jaar of 16 was mocht ik heel heel heel af en toe bij een vriendin slapen. Je snapt wel dat ik dan stiekem heel af en toe mee ging stappen, tja dat was mijn kans… Ik deed het wel maar voelde mij er toch niet fijn bij om zo stiekem tegen mijn ouders te doen. Dus al heel jong wist ik dat wanneer ik “later” kinderen zou krijgen ik het heel anders zou aanpakken.
En dat “later” is nu
Ik wil niet dat mijn kinderen dingen stiekem gaan doen, of dingen voor ons achterhouden. Wij zijn erg open met onze meiden, ze kunnen bij ons met alles aankomen, alles is bespreekbaar en dat miste ik vroeger echt bij mijn ouders. Nu weet ik wel dat de kids niet alles zullen vertellen sommige dingen zullen ze liever met vriendinnen bespreken en dat geeft ook niet. Maar bepaalde dingen moet je zelf bespreekbaar maken. Zo hebben wij het ook weleens over drugs en de gevolgen daarvan, ook over sex word er weleens gesproken. In dit tijdperk waarin er zoveel word geĆ«xperimenteerd met van alles en nog wat… dan moet je wel.
Straight to the point
Mijn man is erg makkelijk in dit en kan er zonder blikken of blozen over praten, hij is erg straight to the point. In het begin vond ik best awkward om het met ze te bespreken, maar het is zo belangrijk dat je het aankaart. Hopelijk denken ze in bepaalde situaties tien keer na en maken ze de juiste keuzes. Dit zullen ze natuurlijk zelf moeten doen maar je kan ze er wel een beetje op voorbereiden en voorlichten toch?
Hoe zit dat bij jou, hoe open ben jij met je kinderen? Kunnen ze bij jou met alles terecht?
Wat mij betreft kunnen ze met alles bij mij terecht, maar zelf denken ze daar soms toch anders over.
Kinderen willen ook niet alles vertellen heb ik ondertussen ontdekt. Zelfs als ben je nog zo open minded als ouder.
Dat is hier ook hoor, ze vertellen niet alles. Maar voor hun toch fijn om te weten dat ze wel altijd bij ons terecht kunnen, ik had dat vroeger niet bij mijn ouders.
Ik vind een goede band met je kinderen heel belangrijk, en alles moet bespreekbaar zijn toch?
Juist helemaal mee eens!
Het is bij ons nog niet aan de orde, maar ik hoop wel dat onze dochter de ruimte zal voelen om met ons over dingen te praten. Zeker in de puberteit, waarin je het leven zo intens kan beleven. Mijn ouders hebben het altijd geprobeerd, maar niet over alles werd gepraat.
De gedachte alleen al dat je als kind over alles kan praten met je ouders is al fijn. Bij ons thuis was alles taboe…
Moet nog wel even zeggen dat mijn ouders wel goed voor ons waren hoor, maar praten ging moeilijk.